راه بی زمان

هنگاميكه آدم از جنة الماوى [1] به زمين فرود آمد احساس تنهايى و دهشت كرد از خداوند خواست تا يكى از درختان بهشتى را قرين او سازد، پروردگار نيز اصله‏اى از درخت خرما را براى او فرستاد تا به نگهدارى آن بپردازد. آدم (ع) حتى در هنگام وفات به فرزندانش اينگونه سفارش نمود: من در طول زندگانيم با اين درخت مانوس بودم و دوست مى‏دارم بعد از مرگم نيز چنين باشد، در وقت مرگ‏ شاخه‏اى از درخت خرما را به دو نيم كرده و در كنار پهلوان من قرار دهيد.  فرزندان آدم به سفارش پدر عمل نمودند و با اينكه اين سنت در زمان جاهليت منسوخ شده بود لكن پيامبر (ص) آنرا مجدداً احياء و جارى نمودند

[1] حديث فوق اشعار مى‏دارد بهشتى كه آدم از آن بيرون رانده شد همان بهشت خلد است.

داستان پيامبران يا قصه‏ هاي قرآن از آدم تا خاتم، ص: 122