راه بی زمان

در كتاب «احتجاج» از امام عسگرى (ع) و آنحضرت از رسول اكرم (ص) اينگونه روايت مى‏ كنند: هنگاميكه ابراهيم (ع) به ملكوت آسمانى سير نمود وَ كَذلِكَ نُرِي إِبْراهِيمَ مَلَكُوتَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لِيَكُونَ مِنَ الْمُوقِنِينَ‏ خداوند ديدگان او را برهر پوشيده و آشكارى باز نمود بطوري كه اشخاص را در حال ارتكاب گناهان و منكرات مشاهده كرد و بر آنها نفرين نمود تا به هلاكت رسيدند. خداوند به ابراهيم وحى فرستاد كه اى رسول من از نفرين بر بندگان من دست بردار چرا كه من خداى مهربان و با گذشتى هستم، گناهان بندگان زيانى را متوجه من نمى‏ سازد همچنانكه بندگى و طاعت آنها نفعى را عايد من نخواهد ساخت و من به مانند تو براى غلبه بر خشم خود به عذاب بندگانم نخواهم پرداخت و من در كار تدبير جهان به شريكى اينگونه احتياج نخواهم داشت من بندگانم را به سه روش تدبير خواهم كرد. اول آنكه آنها توبه خواهند كرد و من نيز از گناهان آنها خواهم گذشت و عيوبشان را خواهم پوشانيد. دوم آنكه از عذاب آنها صرف نظر خواهم كرد چرا كه مى‏دانم در اصلاب آنها فرزندان مؤمن و متقى آرميده‏ اند و حتى در اين زمينه بر پدران و مادران كافر نيز ترحم خواهم نمود تا آن فرزندان به دنيا آيند و چنانچه هيچ يك از اين دو حالت به منصه ظهور نرسد آنگاه عذابى به مراتب دردناكتر از آنچه تو بر بندگانم خواسته‏اى را بر آنها نازل خواهم نمود. بنابراين تو اى ابراهيم من و بندگانم را به خويش واگذار چرا كه من پروردگار جبارى هستم با حكمت خويش به تدبير امور انسانها مى‏پردازم و قضا و قدر خويش را در مورد آنها جارى مى‏ گردانم

داستان پيامبران يا قصه ‏هاي قرآن از آدم تا خاتم، ص: 208